Το νηπιαγωγείο μας συμμετέχει σε ένα πολιτιστικό πρόγραμμα με τον τίτλο "ΑΡΩΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ" και στόχο έχει την γνωριμία των μαθητών με τα ήθη και έθιμα της πατρίδας μας, την περίοδο του Δωδεκαημέρου των Χριστουγέννων. Τα παιδιά σε συνεργασία με τους γονείς τους επιλέγουν τα έθιμα που επιθυμούν και τα παρουσιάζουν στο σχολείο. Επίσης κοινοποιούν την εργασία τους στο παρακάτω Padlet ώστε όλοι οι συμμαθητές τους να μπορούν να την δουν και έτσι να γνωρίσουν και άλλα ήθη και τα έθιμα εκτός απο αυτά που είχαν παρουσιάσει.
Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2020
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ - ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ
Μόλις τα Χριστούγεννα περάσουν
Τα παιδιά ξέρουν πως πάλι θα γιορτάσουν.
Κι άλλη γιορτή μεγάλη πλησιάζει
Και κανείς δεν ησυχάζει.
Θα φύγει ο παλιός ο χρόνος
Και κανείς δε θα’ ναι μόνος.
Με τραγούδια και βιολιά
Θα μας έρθει η Νέα Χρονιά.
Πώς λέγεται αυτή η γιορτή;
Παραμονή της Πρωτοχρονιάς τα παιδιά ξεχύνονται στις γειτονιές και τραγουδούν τα κάλαντα, φέρνοντας έτσι το μήνυμα της Μεγάλης γιορτής του Αγίου Βασιλείου.
Η ιστορία για τα Κάλαντα της Πρωτοχρονιάς
Οι στίχοι στα Κάλαντα της Πρωτοχρονιάς, είναι δύσκολο να γίνουν κατανοητοί ή να βγάλει κάποιος ένα λογικό νόημα, αν δεν γνωρίζει την ιστορία τους.
Στο Βυζάντιο οι φτωχοί και χαμηλών στρωμάτων άνθρωποι δεν είχαν το δικαίωμα να μιλούν στους αριστοκράτες παρά μόνο σε γιορτές όπου μπορούσαν να τους απευθύνουν ευχές.
Κάποιος νέος καλαντιστής, ταπεινής καταγωγής, ήταν ερωτευμένος με μια αρχοντοπούλα. Επειδή δεν ήταν κοινωνικά αποδεκτό να την πλησιάσει παρά μόνο σε περίοδο εορτών για να της απευθύνει ευχές, αποφάσισε ανάμεσα στα κάλαντα του Μεγάλου Βασιλείου να εντάξει και ένα ερωτικό ποίημα που είχε συνθέσει.
Μέσα από τα κάλαντα εκφράζονται καλυμμένα τα αισθήματα αγάπης του νέου καλαντιστή προς την αγαπημένη του.
Η σειρά των στίχων είναι εναλλάξ ένας στίχος των καλάντων, που αναφέρεται στον Άγιο Βασίλη, και στη συνέχεια ένας στίχος που εκφράζει την αγάπη και απευθύνεται στην κοπέλα, προς την οποία και για την οποία λέγονται τα κάλαντα
Την αποκαλεί ψηλή, σαν «δεντρολιβανιά». Επειδή φορούσε ένα από τα ψηλά τα κωνικά καπέλα με το τούλι στην κορυφή, την παρομοιάζει με «Εκκλησιά με το Άγιο θόλος» (θόλος εκκλησίας).
Της λέει ότι δεν τον «καταδέχεται» γιατί είναι αρχόντισσα κυρία. Την λέει «ζαχαροκάντυο ζυμωτή», δηλαδή φτιαγμένη από ζάχαρη και την παρακαλεί να του ρίξει μια ματιά.
Έτσι λοιπόν αυτά τα παράδοξα Κάλαντα πέρασαν από γενιά σε γενιά και έγιναν τα πιο διαδεδομένα σε όλο τον Ελληνικό χώρο. Πηγή κειμένου
Ο Άγιος Βασίλης έρχεται από την Καισαρεία του Πόντου. Ήταν γνωστότερος ως Μέγας Βασίλειος. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε από τον πατέρα του. Στην συνέχεια συνέχισε τις σπουδές του στην Αθήνα και έγινε σπουδαίος δάσκαλος ρητορικής.
Έπειτα από παρότρυνση της αδερφής του Μακρίνας, βαπτίζεται Χριστιανός και αργότερα γίνεται ιερέας και επίσκοπος της Εκκλησίας. Πάντα καθοδηγούσε και υπερασπιζόταν τους φτωχούς και πονεμένους ανθρώπους. Ίδρυσε μάλιστα και ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα που λεγόταν ¨Βασιλειάδα".
Μετά τον θάνατο του κέρδισε τον τίτλο του «Μεγάλου».
Κάθε Πρωτοχρονιά γιορτάζουμε την μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου και προς τιμή του Αγίου Βασιλείου φτιάχνουμε Βασιλόπιτα.
Στις 12.00 ακριβώς τα μεσάνυχτα, με την αλλαγή του έτους, σβήνουν τα φώτα και μετά από ένα λεπτό ξανανάβουν, ευχόμενοι και αντευχόμενοι όλοι «χρόνια πολλά» και «καλή χρονιά»!
Ένα άλλο έθιμο που γίνεται ταυτόχρονα με την αλλαγή του Νέου χρόνου είναι και το σπάσιμο ενός ροδιού.
Μετά από λίγη ώρα, προσκομίζεται στο τραπέζι η Βασιλόπιτα. Σύμφωνα με την παράδοση, ο νοικοκύρης του σπιτιού, αφού τη σταυρώσει με το μαχαίρι, την κόβει σε τριγωνικά κομμάτια και την προσφέρει σε κάθε ένα παριστάμενο μέλος της οικογένειας ή στους φίλους. Συνήθως, το πρώτο κομμάτι είναι του σπιτιού (ή του Χριστού ή της Παναγίας ή του Αι Βασίλη), το δεύτερο του σπιτονοικοκύρη, στη συνέχεια της σπιτονοικοκυράς και των άλλων μελών της οικογένειας κατά τάξη συγγένειας και ηλικίας, με τελευταίο να είναι το κομμάτι του φτωχού.
Αγαπητά μου παιδάκια και γονείς, γράψτε μια ευχή για το καινούριο χρόνο, κάτι που θα θέλατε να πραγματοποιηθεί για σας και για την οικογένειά σας και στολίστε την στο χριστουγεννιάτικο δεντράκι σας. Αν το επιθυμείτε ανεβάστε την στο χριστουγεννιάτικο padlet μας να τη διαβάσουν και οι φίλοι σας. Ας γίνει μια διαδικτυακή ανταλλαγή ευχών. Έτσι παίρνουμε δύναμη ο ένας με τον άλλον και ενώνουμε τις φωνές μας. Τα πρόσωπα είναι μακριά αλλά ας είναι κοντά οι καρδιές των ανθρώπων!! Καλή και ευλογημένη η Νέα χρονιά για όλον τον κόσμο!!
Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2020
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ Π ΟΠΩΣ ΛΕΜΕΠρωτοχρονιά!
Αγαπητά μου νηπιάκια , σήμερα θα μιλήσουμε για το γράμμα Π π . Μήπως γνωρίζεται λέξεις από αυτό το γράμμα... Για πείτε στην μαμά και στον μπαμπά .... Δυνατά , να σας ακούσω κι εγώ.....
1) Ψάξτε μέσα στο σπίτι σας και βρείτε πράγματα που το όνομά τους ξεκινάει απο το γράμμα Π και ανεβάστε τα στο χριστουγεννιάτικο padlet να τα δουν και οι φίλοι σας.
Πάμε να δούμε μαζί εικόνες με λέξεις που ξεκινάνε με αυτό το γράμμα.
2) Δείξτε την εικόνα, εντοπίστε το γράμμα Π και διαβάστε δυνατά τη λέξη που συμβολίζει η εικόνα που βλέπετε. ( πηγή εικόνων :http:// blogs.sch.gr/ataxiablog/)
3) Ας δούμε τώρα ένα βίντεο για να δούμε πως γράφεται το γράμμα Π π
4) Παρακολουθούμε με μεγάλη προσοχή την εκπαιδευτική τηλεόραση για το γράμμα Π π και συγκρατούμε στην μνήμη μας όσες περισσότερες λέξεις ακούσουμε με αυτό το γράμμα. Άραγε έχουμε καλή μνήμη.... Λέμε τις λέξεις απο Π που θα ακούσαμε στους γονείς μας. Πόσες λέξεις θυμηθήκατε;
5) Αγαπητά μου νηπιάκια, ας προσπαθήσουμε να μάθουμε να γράφουμε το γράμμα Ππ. Είμαι σίγουρη ότι όλοι σας θα τα πάτε πολύ καλά. Περιμένω να μου στείλετε τις εργασίες σας στο mail ή να τις ανεβάσετε στο χριστουγεννιάτικο padlet .
Πάμε όλοι τώρα να ξεκουραστούμε από τις εργασίες μας και να χορέψουμε σε έναν χριστουγεννιάτικο ρυθμό. Εμπρός όλοι όρθιοι και ακολουθούμε τις κινήσεις.
Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2020
Πάμε ένα ταξίδι στο μαγευτικό Χωριό του Παραμυθένιου Αι Βασίλη ;;
Αγαπητά μου νηπιάκια, την 1η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ , γιορτάζει ένας άγιος της εκκλησίας μας, ο Άγιος Βασίλης . Εκείνη την μέρα όλα τα παιδάκια λαμβάνετε τα όμορφα δώρα σας από τον Άγιο , αυτά που του έχετε ζητήσει στο γράμμα σας.
Αν και τα φετινά Χριστούγεννα είναι λιγάκι διαφορετικά, εμείς θα κάνουμε ένα μακρινό ταξίδι στο παραμυθένιο χωριό του αγαπημένου σε όλους μας, Άγιου Βασίλη!!
Ας ρίξουμε πρώτα μια ματιά στον χάρτη..
Tο χωριό του Άγιου Βασίλη βρίσκεται στη Λαπωνία και πιο συγκεκριμένα στο Ροβανιέμι στη Φιλανδία!
Ο Άγιος Βασίλης περνάει όλο του το χρόνου στο χωριό και φροντίζει για την αποστολή των δώρων. Η μόνη του σκέψη είναι να ενισχύει τη χαρά των παιδιών και την καλοσύνη των μεγάλων. Θέλει να διαδώσει το μήνυμα της αγάπης και της καλής θέλησης σε όλο τον κόσμο!!
Για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την ξενάγησή μας, στο παραμυθένιο αυτό χωρίο, καλό θα ήταν να φορέσεις ένα ζεστό σκουφάκι και γάντια για να αντέξεις στο κρύο! Μπορείς να φτιάξεις το δικό σου σκουφάκι και να το διακοσμήσεις όπως επιθυμείς. Μπορείς να το στείλεις στο χριστουγεννιάτικο padlet να το δουν και οι φίλοι σου. Σίγουρα θα είναι πανέμορφο!
Ώρα για μια βόλτα με τους τάρανδους!!
Ο κάθε τάρανδος είναι ξεχωριστός και έχει το δικό του όνομα και τις δικές του ευθύνες!! Ας τους γνωρίσουμε!
Dasher – ο τολμηρός. Το όνομά του περιγράφει το κύριο χαρακτηριστικό του. Είναι ο πιο τολμηρός από όλους τους ταράνδους, γρήγορος και γεμάτος ενέργεια!
Dancer – η χορευταρού. Είναι το πιο νέο θηλυκό της ομάδας. Μια ταρανδίνα γεμάτη χαρά, που λατρεύει να χορεύει.
Prancer – ο χοροπηδηχτούλης. Είναι ο νεότερος αρσενικός τάρανδος. Του αρέσει πολύ να διασκεδάζει!
Vixen – η στρίγγλα. Είναι το μεγαλύτερο σε ηλικία θηλυκό και είναι λίγο γκρινιάρα. Όμως ενθαρρύνει τους υπόλοιπους. Είναι η πιο έξυπνη και έχει πάντα την πιο μεγάλη θέληση!
Comet – ο κομήτης. Είναι από τους πιο γρήγορους. Τρέχει σαν κομήτης.
Cupid – ο έρωτας. Βρίσκεται πάντα μπροστά επειδή πετάει ευθεία σαν βέλος!
Donner – η βροντή. Είναι ο πιο δυνατός από όλους! Στα γερμανικά το όνομά του σημαίνει βροντή.
Blitzen – η αστραπή. Είναι ο ταχύτερος τάρανδος του Άγιου Βασίλη!
Και φυσικά ο Ρούντολφ! Είναι γνωστός σε όλους για την κόκκινη μύτη του. Ο Ρούντολφ προστίθεται μόνο όταν οι καιρικές συνθήκες είναι πολύ δύσκολες και έχει ομίχλη για να φωτίζει με τη μύτη του. Είναι ο πιο διάσημος τάρανδος!!
Πάμε να χορέψουμε με τα ταρανδάκια του Αι Βασίλη.....
Και αφού μάθαμε αρκετές πληροφορίες για τους τάρανδους, είμαστε έτοιμοι για τη βόλτα μας στο Ροβανιέμι. Ας την απολαύσουμε!
Το ταξίδι μας έλαβε τέλος!! Ελπίζω να σου άρεσε και να διασκέδασες!! Εδώ υπάρχει και ένα αναμνηστικό βίντεο!!
Αγαπητά μου παιδάκια είναι πολύ ενδιάφέρον επίσης να δείτε ονομασίες και τραγούδια για τον Άγιο Βασίλη σε διάφορες χώρες του κόσμου μας πατώντας εδώ.
Και να θυμάσαι… Ο Άγιος Βασίλης ζει μέσα στην καρδιά του καθενός!!
Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2020
Η μάγισσα Φρικαντέλα του Ευγένιου Τριβιζά
Αγαπητά μου νηπιάκια υπάρχει άνθρωπος που δεν θέλει να ακούει τα ΚΑΛΑΝΤΑ ;; κι όμως υπάρχει και τον λένε ΦΡΙΚΑΝΤΕΛΑ και θέλει μόνο να ακούει ΚΑΚΑΝΤΑ γιατί είναι κακιά. Όταν πάνε τα παιδιά να της πουν τα κάλαντα αφήστε τι τραβάνε απο την Φρικαντέλα. ..... Για πάμε να διαβάσουμε το παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά και να μάθουμε για τις περιπέτειές τους.
Ήτανε κάποτε μια μάγισσα που τη λέγανε Φρικαντέλα Ζαρζουέλα Σαλμονέλα Στρυφνίνη. Η Φρικαντέλα ήταν κακιά. Πάρα πολύ κακιά. Τόσο κακιά, που μισούσε αφάνταστα όλα τα καλά. Ακόμα και τις λέξεις που είχανε τις συλλαβές «καλά», κι αυτές τις μισούσε.
Για να σας δώσω να καταλάβετε, η μάγισσα Φρικαντέλα δεν έτρωγε ποτέ καλαμαράκια. Έτρωγε μόνο κακαμαράκια. Και στο σπίτι της δεν είχε ούτε καλάθια ούτε μπουκαλάκια. Είχε μόνο κακάθια και μπουκακάκια. Και δεν πήγαινε ποτέ εκδρομή στα Καλάβρυτα.
Πήγαινε κάθε χρόνο στα Κακάβρυτα. Και δε χόρευε ποτέ καλαματιανό. Χόρευε μόνο κακαματιανό. Και δεν έπινε ποτέ την πορτοκαλάδα της με καλαμάκι. Έπινα πάντα την πορτοκαλάδα της με κακαμάκι.
Και, βέβαια, δεν της αρέσανε καθόλου τα παραμύθια με καλό τέλος. Της αρέσανε τα παραμύθια με κακό τέλος. Έκλεβε από τα παιδιά τα βιβλία με καλό τέλος, έκοβε την τελευταία σελίδα και στη θέση της έβαζε ένα κακό τέλος...
Δηλαδή, έκοβε τη σελίδα που έλεγε "και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα" και στη θέση της έβαζε μία σελίδα που έλεγε "και ζήσανε αυτοί κακά και εμείς χειρότερα". Αλλά πιο πολύ απ’ όλα η μάγισσα Φρικαντέλα μισούσε τα κάλαντα. Δεν ήθελε να ακούει καθόλου κάλαντα. Ήθελε να ακούει μόνο κάκαντα.
Μια μέρα, λοιπόν, παραμονή Πρωτοχρονιάς ήταν, η Φρικαντέλα ζύμωνε κουλουράκια με μαγική μαγιά που όποιος τα έτρωγε μεταμορφωνόταν σε σαπουνόφουσκα, όταν άκουσε χαρούμενες φωνές. Ήταν τα παιδιά της γειτονιάς που χτυπούσαν τα τριγωνάκια τους και τραγουδούσαν τα κάλαντα. «Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά, ψιλή μου δεντρολιβανιά...»
Η Φρικαντέλα βγήκε στο μπαλκόνι της και έμπηξε τις φωνές: «Σκασμός, σκουπιδόπαιδα! Αν δε σταματήσετε να λέτε τα κάλαντα, θα το μετανιώσετε πικρά!». Τα παιδιά όμως δεν της έδωσαν καθόλου σημασία και συνέχισαν να τραγουδάνε. Η μάγισσα ήταν τώρα έξω φρενών.
«Tι να κάνω άραγε για να τα τιμωρήσω τα σκουπιδοσκουπιδένια σκουπιδόπεδα;» σκεφτόταν. «Τι να κάνω; Τι να κάνω;»
«Tο βρήκα! Θα τα μεταμορφώσω τώρα αμέσως σε βατραχάκια!». Κούνησε πέρα δώθε το μαγικό της ραβδί και μεταμόρφωσε όλα τα παιδιά σε βρεγμένα βατραχάκια. Αλλά τα βρεγμένα βατραχάκια συνέχισαν να κοάξ-κοαξ-κοάζουν με κέφι τα κάλαντα.
«Χμμμ, ας τα μεταμορφώσω καλύτερα σε γατούλες!» πείσμωσε η μάγισσα. Κούνησε δώθε πέρα το ραβδί και μεταμόρφωσε όλα τα παιδιά σε χαδιάρες γατούλες. Αλλά οι χαδιάρες γατούλες συνέχισαν να νιαουρίζουν χαδιάρικα τα κάλαντα.
«Χμμμ, πάλι δεν τα κατάφερα! Για να δούμε τι θα γίνει αν τα μεταμορφώσω σε κατσικάκια!» μουρμούρισε η μάγισσα. Κούνησε αριστερά δεξιά το μαγικό της ραβδί και μεταμόρφωσε όλα τα παιδιά σε παρδαλά κατσικάκια. Αλλά τα παρδαλά κατσικάκια συνέχισαν να βελάζουν μελωδικά τα κάλαντα.
«Χμμμ, μήπως πρέπει να τα μεταμορφώσω άραγε σε παπάκια;» αναρωτήθηκε η μάγισσα. Κούνησε δεξιά αριστερά το μαγικό της ραβδί και μεταμόρφωσε όλα τα παιδιά σε παπάκια. Αλλά να παπάκια συνέχισαν να παπακίζουν ρυθμικά τα κάλαντα.
«Χμμμ, μάλλον σε αγελαδίτσες πρέπει να τα μεταμορφώσω!» συλλογίστηκε η μάγισσα. Κούνησε πάνω κάτω το μαγικό της ραβδί και μεταμόρφωσε όλα τα παιδιά σε παχουλές αγελαδίτσες. Αλλά οι παχουλές αγελαδίτσες συνέχισαν να μουγκανίζουν χαρούμενα τα κάλαντα.
«Χμμμ... Για να δοκιμάσω να τα μεταμορφώσω σε γαϊδουράκια!» μονολόγησε η μάγισσα. Κούνησε κάτω πάνω το μαγικό της ραβδί και μεταμόρφωσε όλα τα παιδιά σε πεισματάρικα γαϊδουράκια. Αλλά τα γαϊδουράκια συνέχισαν να γκαρίζουν με πείσμα μελωδικά τα κάλαντα.
«Βρε τα σκασμένα σκουπιδοσκουπιδένια σκουπιδόπεδα! Σε ότι να τα μεταμορφώσω συνεχίζουν να λένε τα κάλαντα. Ξέρω όμως τι τους χρειάζεται! Θα τα ξανακάνω παιδιά, αλλά θα κλέψω τις φωνές τους. Να δούμε μετά με τι θα τραγουδάνε τα σκουπιδοπουλάκια μου τα κάλαντα χωρίς φωνές!»
Το 'πε και το 'κανε. Κούνησε κυματιστά το μαγικό ραβδί της και τους έκλεψε τις φωνές και τις φυλάκισε μέσα σε μαγικά μπαλόνια. Σε κάθε μπαλόνι, μια φωνή. Τις φωνές των κοριτσιών τις φυλάκισε σε ροζ και τις φωνές των αγοριών σε γαλάζια μπαλόνια.
«Ωραία! Τα κανόνισα τα σκουπιδοσκουπιδένια σκουπιδόπαιδα. Τώρα στόμα έχουν και μιλιά δεν έχουν!» σκέφτηκε ικανοποιημένη.
Έτσι, λοιπόν, τα παιδιά έμειναν άφωνα. Και βέβαια, χωρίς φωνές δεν μπορούσαν να τραγουδήσουν τα κάλαντα. Ούτε να τραγουδήσουν μπορούσαν ούτε να μιλήσουν ούτε να γελάσουν ούτε να παραπονεθούν. Μόνο να ψιθυρίσουν, κι αυτό τόσο σιγανά, που μόλις κι ακουγόντουσαν.
Μόνο ένας μικρός αραχνιασμένος φεγγίτης στον πιο ψηλό πυργίσκο του θεόρατου κάστρου φαινόταν ανοιχτός. Αλλά τα παιδιά δεν απογοητεύτηκαν. Δέσανε μεταξύ τους τα τριγωνάκια τους, φτιάξανε μία ανεμόσκαλα και το πιο γυμνασμένο από όλα (το λέγανε Σεβαστιανό Μπιμπισκούκη και ήταν άσος στο σκαρφάλωμα, επειδή κάθε μέρα σκαρφάλωνε σε εφτά δέντρα, δηλαδή σε τρεις βερικοκιές, σε δύο συκιές, σε μία μουσμουλιά και ένα κακαόδεντρο) πιάστηκε από τον κισσό, σκαρφάλωσε στον πύργο και στερέωσε την ανεμοτριγωνόσκαλα στο αραχνιασμένο περβάζι του φεγγίτη. Ύστερα τα υπόλοιπα παιδιά σκαρφάλωσαν και αυτά και μπήκαν ένα-ένα στο στοιχειωμένο κάστρο που ήταν πολύ σκοτεινό και πολύ παγωμένο και πάρα μα πάρα πολύ επικίνδυνο.
Πρώτα ψάξανε στο μοβ δωμάτιο με τους μαγικούς καθρέφτες. Στο δωμάτιο αυτό, ανάμεσα σε χιλιάδες μικρούς και μεγάλους καθρέφτες, βρισκόταν ένας καθρέφτης, που όταν τον κοιτούσες σε έδειχνε όπως θα ήσουν σε εβδομήντα χρόνια, ένας άλλος που σε έδειχνε με κόκκινα σπυράκια ιλαράς στο πρόσωπο, ένας άλλος που αν ήσουν όμορφος σε ασχήμαινε και αν ήσουν άσχημος σε ασχήμαινε ακόμα περισσότερο και ένας σκοτεινός καθρέφτης με ασημένια κορνίζα.
«Προσοχή! Μην ξεγελαστείτε και κοιταχτείτε στο σκοτεινό καθρέφτη με την ασημένια κορνίζα!» ψιθύρισε ο Σεβαστιανός Μπισμπικούκης.
Τα παιδιά ψάξανε από ‘δω, ψάξανε από ‘κει, δεν βρήκανε τα μπαλόνια με τις φωνές τους και βρήκανε από το μοβ δωμάτιο χωρίς να κοιταχτούνε σε κανέναν καθρέφτη. Και αν θέλετε τη γνώμη μου, κάνανε πάρα πολύ καλά, γιατί αν είχαν κοιταχτεί στο σκοτεινό καθρέφτη με την ασημένια κορνίζα, θα είχαν μαρμαρώσει, η μάγισσα θα τα είχε κάνει μαρμαρόσκονη και θα τα είχε πουλήσει στη μάντρα οικοδομών του φίλου της, του Βραχμάνινωφ του δράκου.
Μετά τα παιδιά ψάξανε στην κίτρινη αποθήκη της μάγισσας. Στην αποθήκη αυτή, ανάμεσα σε χίλια δυο μαγικά πράγματα, βρίσκονταν εφτά μαγικά σκουπόξυλα, τρία πιθάρια με δάκρυα κόκκινου κροκόδειλου, δώδεκα κοφίνια γεμάτα χαρτοπόλεμο από χαρταετούς και ένα καλάθι με αγκάθια σμαραγδένιου σκαντζόχοιρου.
«Πάρτε από ένα αγκάθι σμαραγδένιου σκαντζόχοιρου ο καθένας, αλλά -προς Θεού- μην κάνετε το λάθος και καβαλήσετε κανένα από τούτα εδώ τα μαγικά σκουπόξυλα!» ψιθύρισε ο Σεβαστιανός Μπισμπικούκης.
«Γιατί να πάρουμε από ένα αγκάθι σμαραγδένιου σκαντζόχοιρου ο καθένας;» ρώτησε ένα κορτιτσάκι που το λέγανε Λούλα Παγωτογλειψούλα.
«Μπορεί να μας χρειαστεί!» απάντησε ψιθυριστά ο Σεβαστιανός Μπισμπικούκης.
Τα παιδιά ψάξανε από ‘δω, ψάξανε από ‘κει, πήρανε από ένα σμαραγδένιο αγκάθι και βγήκανε από την κίτρινη αποθήκη χωρίς να καβαλήσουνε ούτε ένα σκουπόξυλο. Και αν θέλετε τη γνώμη μου κάνανε πάρα πολύ καλά, γιατί αν κανείς άλλος εκτός από τη μάγισσα καβαλούσε κανένα σκουπόξυλο, το σκουπόξυλο αυτό του έδινε δώδεκα τσουχτερές ξυλιάς στον ποπό του. Η μάγισσα έκλεβε από τα παιδιά τους χαρταετούς, τους έκοβε κομματάκια με ένα ψαλίδι και τους έκανε χαρτοπόλεμο.
Μετά ψάξανε στην κόκκινη τραπεζαρία της μάγισσας. Εκεί είδαν ένα στρογγυλό τραπέζι στρωμένο με τραπεζομάντιλο από πανί ταυρομάχου. Πάνω στο τραπέζι βρισκόταν μια γαβάθα με αχνιστή νυχτεριδόσουπα και μια πιατέλα με σπαγγέτι από ροζ ουρές αρουραίων.
«Προσοχή! Όσο και να πεινάτε, μην δοκιμάσετε ούτε ένα από αυτά τα φαγητά!» ψιθύρισε ο Σεβαστιανός Μπισμπικούκης.
Τα παιδιά ψάξανε από ‘δω, ψάξανε από ‘κει, δεν βρήκανε τα μπαλίνια και βγήκανε από την κόκκινη τραπεζαρία χωρίς να αγγίξουν τη νυχτεριδόσουπα και το σπαγγέτι από ουρές αρουραίων. Και αν θέλετε τη γνώμη μου, κάνανε πάρα πολύ καλά, γιατί αν κανένας άλλος εκτός από τη μάγισσα έτρωγε νυχτεριδόσουπα, έβγαζε φτερά νυχτερίδας και αν έτρωγε σπαγγέτι από ουρές αρουραίων, έβγαζε ροζ ουρά αρουραίου και περνούσε την υπόλοιπη ζωή του κινδυνεύοντας να του αρπάξει καμιά γάτα την ουρά.
Μετά τα παιδιά ψάξανε στο μπλε μπάνιο της μάγισσας. Εκεί είδανε μία μπανιέρα γεμάτη βούρκο με νερόφιδα που την χρησιμοποιούσε για να κάνει μπάνιο και να βρομίζεται. Σε ένα ράφι ήταν αραδιασμένα τα μπουκακάκια με τα κακυντικά της μάγισσας και ένα ποτήρι με βαλτόνερο που το χρησιμοποιούσε για να κάνει γαργάρες.
«Αντισταθείτε στον πειρασμό να πηδήξετε μέσα στη μπανιέρα και να πλατσουρίσετε!» ψιθύρισε ο Σεβαστιανός Μπισμπικούκης.
Τα παιδιά ψάξανε από ‘δω, ψάξανε από ‘κει, δεν βρήκανε τα μπαλόνια με τις φωνές τους και βγήκανε από το μπλε μπάνιο χωρίς να πηδήξουνε μέσα στη μπανιέρα και να πλατσουρίσουνε. Και αν θέλετε τη γνώμη μου, κάνανε πάρα πολύ καλά, γιατί η μπανιέρα αυτή είχε μέσα μια ορμητική ρουφήχτρα που αν δεν πρόσεχες σε ρουφούσε στο άψε σβήσε και σε πήγαινε σε μία υπόγεια θαλασσινή σπηλιά που κανείς δεν ήξερε ότι υπάρχει.
Μετά τα παιδιά ψάξανε στο χρυσαφένιο θησαυροφυλάκιο της μάγισσας. Μόλις μπήκαν, θαμπώθηκαν από τους αμύθητους θησαυρούς και έτριψαν τα μάτια τους (εκτός από τον Σεβαστιανό Μπισμπικούκη που έτριψε το γόνατό του που το είχε γρατσουνίσει την ώρα που σκαρφάλωνε). Και τι δεν είδαν σ’ αυτό το δωμάτιο! Είδαν κιούπια γεμάτα με χρυσά φλουριά που όταν τα έριχνες στο νερό γίνονταν χρυσόψαρα. Είδαν κρυστάλλινα όστρακα χελώνας γεμάτα με αστερόσκονη που όταν την φυσούσες σκοτείνιαζε το φεγγάρι. Είδαν αλαβάστρινα σεντούκια ξέχειλα με σπάνια κοσμήματα, δηλαδή δαχτυλίδια από παγωμένη φλόγα που όταν τα φορούσες σου έπεφτε το δάχτυλο, μαργαριταρένια σκουλαρίκια που όταν τα φορούσες μεγάλωναν τα αυτιά σου και γίνονταν γαϊδουρινά, ζώνες κεντημένες με πολύτιμα πετράδια που όταν τις φορούσε σε έζωναν τα φίδια και αστραφτερά βασιλικά στρέμματα με γαλάζια ζαφείρια και μαύρα ρουμπίνια.
«Προσοχή! Αντισταθείτε στον πειρασμό να φορέσετε τα βασιλικά στέμματα με τα γαλάζια ζαφείρια και τα μαύρα ρουμπίνια!» ψιθύρισε ο Σεβαστιανός Μπισμπικούκης.
Τα παδιά ψάξανε από ‘δω, ψάξανε από ‘κει και βγήκανε από το θησαυροφυλάκιο χωρίς να φορέσουν τα βασιλικά στέμματα. Και αν θέλετε τη γνώμη μου, κάνανε πάρα πολύ καλά, γιατί όποιος φορούσε τέτοιο στέμμα την είχε άσχημα. Το κεφάλι του γινότανε μπάλα του μπάσκετ, ή αν ήταν πολύ άτυχος, γινότανε μπαλάκι του πινγκ-πονγκ.
Τέλος τα παιδιά φτάσανε στη ροζ κρεβατοκάμαρα της μάγισσας. Εκεί είδανε τη μάγισσα να κοιμάται ροχαλίζοντας σ’ ένα κρεβάτι καμωμένο από ξύλο πειρατικού καραβιού. Στον τοίχο πάνω από το κρεβάτι κρεμόταν ένα ρολόι με πορτάκι, απ’ όπου έβγαινε κάθε δώδεκα λεπτά μια νυχτερίδα και σήμαινε συνέχεια μεσάνυχτα.
Κάτω από το κρεβάτι βρισκόταν ένα τσίγκινο γιογιό που είχε μέσα ένα βατραχάκι και πάνω στο κομοδίνο, πλάι σε ένα ποτήρι γεμάτο με σάλιο σαλιγκαριού, βρισκόταν ακουμπισμένο το μαγικό ραβδί. Παρ’ όλο που η μάγισσα κοιμόταν του καλού καιρού, κρατούσε σφιχτά στο χέρι της τα μπαλόνια με τις φωνές των παιδιών.
«Πλησιάστε σιγά-σιγά το κρεβάτι αλλά προσοχή μην μπείτε στον περιασμό να χρησιμοποιήσετε το τσίγκινο γιογιό!» ψιθύρισε ο Σεβαστιανός Μπισμπικούκης.
Τα παιδιά πλησιάσανε νυχοπατώντας στο κρεβάτι της μάγισσας, χωρίες να χρησιμοποιήσουν το γιογιό της. Και αν θέλετε τη γνώμη μου, κάνανε πάρα πολύ καλά, γιατί όποιος άλλος εκτός από τη μάγισσα χρησιμοποιούσε το γιογιό αυτό, για τα επόμενα τρία χρόνια έκανε πιπί του επάνω του.
Ο Σεβαστιανός Μπισμπικούκης πήρε το μαγικό ραβδί από το κομοδίνο και το έχωσε στην τσέπη του.
«Σπάστε τα μπαλόνια!» ψιθύρισε μετά.
«Με τι να τα σπάσουμε;» ρώτησε η Λούλα Παγωτογλειψούλα.
«Με τα αγκάθια του σκαντζόχοιρου!» απάντησε ψιθυριστά ο Σεβαστιανός Μπισμπικούκης.
Τα παιδιά σπάσανε τα μπαλόνια και ξαναβρήκανε τις φωνές τους. Από τη φασαρία, όμως, ξύπνησε και η μάγισσα. Ξύπνησε και είδε τα παιδιά. Είδε τα παιδιά και δεν πίστευε στα μάτια της.
«Να σου τα ψάλλουμε!» την πληροφόρησε ο Σεβαστιανός Μπισμπικούκης.
«Τι να μου ψάλλετε, δηλαδή;»
«Τα κάλαντα!»
«Φύγετε αμέσως, γιατί θα κουνήσω το μαγικό μου ραβδί και θα σας μεταμορφώσω σε σουρωτήρια!»
«Αυτό θα το έκανες αν είχες μαγικό ραβδί για να κουνήσεις, αλλά δεν έχεις, γιατί το έχω εγώ! Και όπως είναι φυσικό, δεν μπορείς να κουνήσεις κάτι που δεν έχεις!» την πληροφόρησε ο Σεβαστιανός Μπισμπικούκης.
«Δώστε μου αμέσως το ραβδί! Το ραβδί μου! Θέλω το ραβδί μου! Δεν μπορώ χωρίς το ραβδί μου!» έκραξε η μάγισσα σε έξαλλη κατάσταση.
«Θα στο δώσουμε αν κάτσεις φρόνιμα και ακούσεις με κατάνυξη τα κάλαντα όπως τα λένε στην Πελοπόννησο» είπε η Λούλα Παγωτογλειψούλα.
«Εντάξει» συμφώνησε η μάγισσα και βούλωσε με τρόπο τα αυτιά της με μαύρο μπαμπάκι. Η Λούλα Παγωτογλειψούλα όμως κατάλαβε και της τα ξεβούλωσε. Έτσι τα παιδιά είπανε στη μάγισσα τα κάλαντα όπως τα λένε στην Πελοπόννησο.
«Ωραία!» έσκουξε η μάγισσα όταν τέλειωσαν. «Δώστε μου τώρα το μαγικό μου ραβδί και χαθείτε από μπροστά μου σκουπιδοσκασμένα σκουπιδοσκπουπιδένια σκουπιδόπαιδα!»
«Όχι ακόμη, κάνε υπομονή! Θα σου πούμε πρώτα τα κάλαντα όπως τα λένε στην Κρήτη» πρότεινε ένα αγοράκι που το λέγανε Ρίκο Κασκαρίκο.
«Εντάξει» ξηροκατάπιε η μάγισσα και βούλωσε με τρόπο τα αυτά της με δύο μπανάνες. Ο Ρίκος Κασκαρίκος όμως το κατάλαβε και της τα ξεβούλωσε. Έτσι τα παιδιά είπαν στη μάγισσα τα κάλαντα όπως τα λένε στην Κρήτη.
«Επιτέλους!» αναστέναξε η μάγισσα όταν τέλειωσαν. «Δώστε μου τώρα το μαγικό μου ραβδί και πηγαίνετε στο κακό σκασμένα σκουπιδοσκουπιδένια σκουπιδόπαιδα!»
«Όχι ακόμα. Θα σου πούμε πρώτα τα κάλαντα όπως τα λένε στηνΚύπρο» είπε ένα αγοράκι που το λέγανε Τέλη Παστέλη.
«Εντάξει» έτριξε τα δόντια η μάγισσα και βούλωσε με τρόπο τα αυτιά της με δύο σουτζουκάκια. Ο Τέλης Παστέλης όμως το κατάλαβε και της τα ξεβούλωσε. Έτσι τα παιδιά είπαν στη μάγισσα τα κάλαντα όπως τα λένε στην Κύπρο.
«Επιτέλους!» νευρίασε η μάγισσα όταν τέλειωσαν. «Δώστε μου τώρα το μαγικό μου ραβδί και χαθείτε από τα μάτια μου σκουπιδοσκουπιδένια σκουπιδόπαιδα!»
«Όχι ακόμα. Θα σου πούμε πρώτα τα κάλαντα όπως τα λένε στην Κέρκυρα» είπε ένα αγοράκι που το λέγανε Λούφη Τσουλούφη.
«Εντάξει» ξίνισε τα μούτρα της η μάγισσα και βούλωσε με τρόπο τα αυτιά της με δύο ντολμαδάκια. Ο Λούφης Τσουλούφης όμως το κατάλαβε και της τα ξεβούλωσε. Έτσι τα παιδιά είπαν στη μάγισσα τα κάλαντα όπως τα λένε στην Κέρκυρα.
«Επιτέλους!» αγανάκτησε η μάγισσα όταν τέλειωσαν. «Δώστε μου τώρα το μαγικό μου ραβδί και ξεκουμπιστείτε από το κάστρο μου σκουπιδένια σκουπιδόπαιδα!»
«Όχι ακόμα. Θα σου πούμε πρώτα τα κάλαντα όπως τα λένε στη Χίο» είπε ένα κοριτσάκι που το λέγανε Πίτσα Σουπίτσα.
«Εντάξει» μούγκισε η μάγισσα και βούλωσε με τρόπο τα αυτιά της με δύο λουκάνικα. Η Πίτσα Σουπίτσα όμως το κατάλαβε και της τα ξεβούλωσε. Έτσι τα παιδιά είπαν στη μάγισσα τα κάλαντα όπως τα λένε στη Χίο
«Επιτέλους!» κλαψούρισε η μάγισσα όταν τέλειωσαν. «Δώστε μου τώρα το μαγικό μου ραβδί και δρόμο σκουπιδόπαιδα!»
«Όχι ακόμα. Θα σου πούμε πρώτα τα κάλαντα όπως τα λένε στην Ικαρία» είπε ένα αγοράκι που το λέγανε Λευτέρη Ξεφτέρη.
«Εντάξει» τσίριξε η μάγισσα και βούλωσε με τρόπο τα αυτιά της με δύο ρέγκες. Ο Λευτέρης Ξεφτέρης όμως το κατάλαβε και της τα ξεβούλωσε. Έτσι τα παιδιά είπαν στη μάγισσα τα κάλαντα όπως τα λένε στη Ικαρία.
«Επιτέλους!» είπε παρακαλεστικά η μάγισσα όταν τέλειωσαν. «Δώστε μου τώρα το μαγικό μου ραβδί και να μην σας ξαναδώ στα μάτια μου σκουπιδάκια!»
«Όχι ακόμα. Θα σου πούμε πρώτα τα κάλαντα όπως τα λένε στον Πόντο» είπε ένα αγοράκι που το λέγανε Μπίλη Σκαμπίλη.
«Εντάξει» γρύλισε η μάγισσα και βούλωσε με τρόπο τα αυτιά της με δύο εκλέρ. Ο Μπίλης Σκαμπίλης όμως το κατάλαβε και της τα ξεβούλωσε. Έτσι τα παιδιά είπαν στη μάγισσα τα κάλαντα όπως τα λένε στον Πόντο.
«Επιτέλους!» γκρίνιαξε η μάγισσα όταν τέλειωσαν. «Δώστε μου τώρα το μαγικό μου ραβδί και γίνετε καπνός προτού σας καπνιστά σκουπιδούλικά μου σκουπιδάκια!»
Έτσι λοιπόν, για να μην τα πολυλογούμε, τα παιδιά τραγουδούσαν όλο το βράδυ στη μάγισσα Φρικαντέλα τα κάλαντα. Κάλαντα μικρά και κάλαντα μεγάλα, κάλαντα από μέρη μακρινά και κάλαντα από μέρη κοντινά, κάλαντα σημερινά και κάλαντα αλλοτινά. Κάλαντα και πάλι κάλαντα και μόνο κάλαντα.
Όταν τέλειωσαν και τα τελευταία κάλαντα ξημέρωνε πια. Ο Σεβαστιανός Μπισμπικούκης έδωσε στη μάγισσα το μαγικό της ραβδί:
«Ορίστε πάρτο!»
«Όχι», είπε η μάγισσα, «δεν το θέλω. Δεν το θέλω καθόλου. Καθόλου δεν το θέλω!»
«Δεν θέλεις το ραβδί σου; Τι θέλεις τότε;» ρώτησε απορημένη η Λούλα Παγωτογλειψούλα.
«Να ερχόσαστε κάθε Χριστούγεννα και κάθε Πρωτοχρονιά και να μου λέτε τα κάλαντα. Τώρα που αναγκάστηκα να τα ακούσω, κατάλαβα πόσο όμορφα είναι. Τι λέτε; Χορεύουμε ένα καλαματιανό;»
Έτσι κι έγινε.
Από τότε η μάγισσα Φρικαντέλα Ζαρζουέλα Σαλμονέλα Στρυφνίνη άλλαξε και άρχισαν να της αρέσουν όχι μόνο τα κάλαντα αλλά και όλα τα καλά πράγματα. Πέταξε όλα τα κακάθια της και στη θέση τους έβαλε καλάθια. Και πέταξε όλα τα μπουκακάκια της και στη θέση τους έβαλε μπουκαλάκια. Και πέταξε όλα τα κακώδια και στη θέση τους έβαλε καλώδια. Και δεν λέει και κακαμπούρια. Λέει μόνο καλαμπούρια. Και σαν να μην έφταναν αυτά, κάθε πρωί δεν πίνει ένα φλιτζάνι ζεστό κακάο. Πίνει ένα φλιτζάνι αχνιστό καλάο.
Αγαπητό μου νηπιάκι κάθε μεριά της πατρίδας μας έχει τα δικά του παραδοσιακά κάλαντα που μιλάνε για την μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων αλλά και της Πρωτοχρονιάς. Σήμερα μαζί με το παραμύθι ακούσαμε και πολλά κάλαντα από διάφορες περιοχές της πατρίδας μας. Είναι η δική μας παράδοση και πρέπει να τη θυμόμαστε.
Τελικά τα κάλαντα άλλαξαν την κακιά μάγισσα και την έκαναν καλή και τώρα τραγουδάει μαζί με όλα τα παιδιά τα κάλαντα!!
Τώρα η δική σου σειρά... το παραμύθι μας είναι γεμάτο όμορφες εικόνες... Ζωγράφισε αυτήν που σου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση και ανέβασέ την στοχριστουγεννιάτικο padletγια να την δουν και οι φίλοι σου.
